A message like an arrow tearing down the walls of 41bis
A solidarity message from captive member of the Organization Anarchist Action to anarchist guerilla Alfredo Cospito, who is on a hunger strike against isolation regime 41bis.
For some, the cohesion of comradeship is built on shared positions or philosophical opinions. In an empty dimension where common words are far from action. In the guerilla war what makes us comrades is the common enlistment in this war, the choices, the hostilities behind the mound of the anarchist struggle. And when we are wrapped in chains our common component is complicity, political responsibility, unrepentant stability in the same paths. It is the dedication to the pace of the path of fire.
Urban guerilla anarchist Alfredo Cospito has been held captive in the prisons of the Italian state since 2012. He has proudly claimed political responsibility for the shooting of Ansaldo Nucleare’s CEO, Roberto Adinolfi, an action carried out by the Olga Core of the Informal Anarchist Federation (FAI- IRF). Since then he has remained an unrepentant enemy of tyranny. The constant persecutions against him, the status of exception and the restrictions, although they constantly intensify his isolation, both from his social and from his political-social environment, they do not bend Alfredo’s rebellious will, his thirst for new moments of rebellion. Since 2016, under the cover of the anti-terrorist operation Scripta Manent, Alfredo has been accused of leading the FAI, a sentence that essentially aims at his life imprisonment. And yet he still defends the Anarchy of action. Anarchy that is hostile towards power and people of authority, Anarchy that arms itself and attacks.
Now Tyranny is sending Alfredo one step deeper into the concrete tombs of captivity, isolating him in the regime of 41bis, the cornerstone of sensory isolation in the Italian state’s maximum security prisons. Against the new exemption regime, the comrade has started a hunger strike since October 20, while the hunger striker Juan Sorroche now stands in solidarity with him. Because Anarchy does not beg, it fights to the end.
We enlisted behind the ramparts of the guerilla war because for us Anarchy is the conflict with the present itself, with the relations of power and exploitation. We are organizing direct action groups because we are looking for rupture and anti-authoritarian hostile actions, here and now. We are neither orators in auditoriums, nor philosophers in endless rounds of debates. We have the vision and the need for the total overthrow of statism and capitalist dictatorship, which constantly reproduces socio-economic crises. We have the will and determination to resist, to confront those of power, to attack in order to destabilize the regime and social peace.
Even through bars, with the same sagacity we have the courage and audacity to defend our choices. To serve the same values. Through a time of disarmament and resignation, we have a political responsibility to arm Anarchy through the propaganda of action. Comrade Alfredo is an integral part of this movement and we, serving the international community of anarchist prisoners, stand by his side because we thus defend the very necessity of anarchist guerrilla warfare. For now and forever, unrepentantly enlisted in the front line. Because Anarchy means to Attack.
Comrade Alfredo hold on tight – freedom is within us.
Power to the unrepentant prisoners of the Italian state.
We do not forget our comrade-in-arms Diana Melatsi, the first dead guerrilla in the 41bis isolation regime who was imprisoned for participating in the reconstruction of the Red Brigades.
Thanos Chatziangelou, captive member of the Organisation Anarchist Action
D wing, Korydallos’ prison
2710/2022
EL:
Θ.Χατζηαγγέλου|Ένα μήνυμα σαν βέλος για να τρυπήσει τα τείχη του 41bis Μήνυμα αλληλεγγύης του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση στον αναρχικό αντάρτη Alfredo Cospito, που πραγματοποιεί απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς απομόνωσης 41bis.
Για κάποιους η συνοχή της συντροφικότητας χτίζεται πάνω στις κοινές θέσεις ή στις φιλοσοφικές κορόνες. Σε μία κενή διάσταση όπου τα κοινά λόγια απέχουν από την πράξη. Στον ανταρτοπόλεμο συντρόφους μας κάνει η κοινή στράτευση, οι επιλογές, οι εχθροπραξίες πίσω από το ανάχωμα του αναρχικού αγώνα. και όταν μας τυλίγουν οι αλυσίδες, η κοινή μας συνιστώσα είναι η συνενοχή, η πολιτική ευθύνη, η αμετανόητη σταθερότητα στα ίδια μονοπάτια. Είναι η προσήλωση στο βάδισμα του δρόμου της φωτιάς.
Ο αναρχικός αντάρτης πόλεων Alfredo Cospito βρίσκεται αιχμάλωτος στα κάτεργα του ιταλικού κράτους από το 2012. Έχει αναλάβει με περηφάνεια την πολιτική ευθύνη για τον πυροβολισμό του CEO της Ansaldo Nucleare, Roberto Adinolfi, ενέργεια που πραγματοποιήθηκε από τον Πυρήνα Όλγα της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI-IRF). Έκτοτε παραμένει αμετανόητος εχθρός της τυραννίας. Οι συνεχείς διώξεις προς το πρόσωπό του, το καθεστώς εξαίρεσης και οι περιορισμοί παρότι εντείνουν συνεχώς την απομόνωσή του, τόσο από το κοινωνικό όσο και από το πολιτικό-συντροφικό του περιβάλλον, δεν λυγίζουν την εξεγερτική θέληση του Alfredo, τη δίψα του συντρόφου για νέες στιγμές ανταρσίας. Από το 2016 κάτω από τη σκεπή της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης Scripta Manent, o Alfredo κατηγορείται για τον ηγετικό ρόλο της FAI, ποινή που κατ’ ουσίαν στοχεύει στην ισόβια αιχμαλωσία του. Και όμως με το ίδιο πάθος υπερασπίζεται την Αναρχία της πράξης. Την Αναρχία που εχθρεύεται την εξουσία και τους ηγεμόνες, την Αναρχία που οπλίζεται και επιτίθεται.
Σήμερα η Τυραννία στέλνει ένα βήμα πιο βαθιά στους τσιμεντένιους τάφους της αιχμαλωσίας τον Alfredo, απομονώνοντάς τον στο καθεστώς 41bis, το θεμέλιο λίθο της αισθητηριακής απομόνωσης στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του ιταλικού κράτους. Απέναντι στο νέο καθεστώς εξαίρεσης ο σύντροφος έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από 20 Οκτώβρη, ενώ στο πλευρό του πλέον τάσσεται αλληλέγγυα και ο απεργός πείνας Juan Sorroche. Γιατί η Αναρχία δεν ζητιανεύει, μάχεται μέχρι τέλους.
Στρατευτήκαμε πίσω από τα αναχώματα του ανταρτοπόλεμου γιατί για εμάς η Αναρχία είναι η σύγκρουση με το υπάρχον, με τις σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Οργανώνουμε πυρήνες άμεσης δράσης γιατί αποζητούμε τη ρήξη και τις αντιεξουσιαστικές εχθροπραξίες, εδώ και τώρα. Δεν είμαστε ούτε ρήτορες σε αμφιθέατρα, ούτε φιλόσοφοι σε ατέρμονους κύκλους συζητήσεων. Έχουμε το όραμα και την ανάγκη για τη συνολική ανατροπή του κρατισμού και της καπιταλιστικής δικτατορίας, που ανα-παράγει συνεχώς κοινωνικοοικονομικές κρίσεις. Έχουμε τη θέληση και την αποφασιστικότητα να αντισταθούμε, να αντιπαρατεθούμε με την κυριαρχία, να επιτεθούμε για να αποσταθεροποιήσουμε την καθεστωτική και κοινωνική ειρήνη.
Ακόμα και μέσα από τα κάγκελα, με την ίδια οξυδέρκεια έχουμε το θάρρος και το θράσος να υπερασπιζόμαστε τις επιλογές μας. Να υπηρετούμε τις ίδιες αξίες. Σε μία εποχή αφοπλισμού και παραίτησης, έχουμε την πολιτική ευθύνη να οπλίσουμε την Αναρχία μέσα από την προπαγάνδα της πράξης. Ο σύντροφος Alfredo είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του ρεύματος και εμείς, υπηρετώντας τη διεθνή κοινότητα των αναρχικών αιχμαλώτων, στεκόμαστε στο πλευρό του συντρόφου γιατί έτσι υπερασπιζόμαστε την ίδια την αναγκαιότητα του αναρχικού ανταρτοπόλεμου. Για τώρα και για πάντα, αμετανόητα στρατευμένοι στην πρώτη γραμμή. Γιατί Αναρχία σημαίνει Επίθεση.
Σύντροφε Alfredo κράτα γερά – η ελευθερία είναι μέσα μας.
Δύναμη στους αμετανόητους αιχμαλώτους του ιταλικού κράτους.
Δεν ξεχνάμε την ένοπλη συντρόφισσα Ντιάνα Μελάτσι, την πρώτη νεκρή αντάρτισσα στο καθεστώς απομόνωσης 41bis που φυλακίστηκε για τη συμμετοχή στην ανασυγκρότηση των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Δ’ Πτέρυγα, Φυλακές Κορυδαλλού
27/10/2022