A letter from the special cell of Lamia Hospital – Giannis Michailidis
The scorpion is an insect that differs little from its ancestral species, which were among the first animals to walk on land hundreds of millions of years ago. It has been observed that individuals of this species, when trapped among the flames with no visible escape route, do a remarkable thing: they turn their sting on themselves and commit suicide! A behavior that offers no evolutionary advantage, as on the slim chance that the fire would go out, the surviving animals could continue to reproduce. A behavior that contradicts the theory that insects are biological robots because they exhibit standardized behaviors.
The simplest way I can explain this behaviour is that the evolution of life does not build robots, but instead creates neural systems for information processing and decision making. Recurring patterns of behaviour emerge from the complex operation of self-organised neural circuits, which in most cases do indeed favour maximum reproductive potential. So then, these tiny nervous systems with several orders of magnitude fewer neural synapses than our brains produce a behaviour that betrays evidence of their internal functioning:
1.These animals experience pain, meaning pain as a stimulus that the animal tries to eliminate.
2.These animals experience fear, meaning fear as an internal mental projection of a future situation.
3.They have knowledge that they possess a murderous tool with which they kill their prey and defend themselves from their predators: the stinger.
4.They associate the feeling of pain with their body as they point the stinger at themselves.
5.The association of pain with self-consciousness, since pain is an elementary form of mental state, and consciousness is thought upon thought, constitutes a primitive form of consciousness. So pain is in a sense conscious.
Since the anthropocentricity of the majority of our society attributes the above mental attributes exclusively to humans, I will probably be accused of anthropomorphism (you will tell me of all you have been accused of, did that bother you?). However, I do not attribute characteristics to scorpions that are not inferred from their behavior, such as rational thought. It is encouraging that newer neuroscientific research suggests that the architecture of neural circuits associated with the function of consciousness in humans and other mammals is even detectable in insect brains.
How does this relate to the current situation? A few hundred million years after the appearance of scorpions, a being walked the earth that constructed permanent enclosure structures for other living beings, including its own kind: cages and guardians.
Many intelligent animals in captivity stop eating and are driven to death (e.g. of the dolphins that are captured, few survive). Countless people in captivity, (since so long ago that the beginnings have been erased) have gone on hunger strikes in prisons to gain their freedom or dignity. This is the equivalent of self-centering by beings with enough intelligence to try to provide a way out of the impasse. That is why nowadays, the hunger strike is internationally recognized as a historically powerful means of struggle, especially for prisoners.
In Greek circumstances (where even the junta of the colonels backed down on hunger strikes) modern judges and prosecutors are governed by a different perspective. The majority are driven by ultra-conservative views and, having caused untold pain to tens of thousands of prisoners who have been deprived of their long-term freedom, they work for a torture industry entrenched behind obvious lies such as correctionalism. Like slaughterhouse workers, or like fighter pilots bombing the enemy’s cities, they have killed any trace of empathy in themselves and can eat their lunch by convincing themselves that they are doing something useful. That is why they see the hunger strike as a means of challenging their omnipotence and show zero tolerance.
How else to interpret, what judges and prosecutors write, up to the 46th day of my hunger strike, when the prosecutor’s proposal of the court of appeal for my release was issued?
I was preceded by two councils where I was tried for what the judges believe I will do and I was held on remand as a “risk of committing further offences”. In the second even theirs they didn’t ask me a single question, not even about the facts and just issued a predetermined decision after 40 days (30 of which already on hunger strike). Without even a rationale, it took them 40 days to write “in accordance with the prosecutor’s proposal, to avoid unnecessary repetition”. I was treated with defiant indifference.
In the face of this squalor, I started a hunger strike. And in the announcement of its opening, I listed both the arbitrary acts against me and numerous examples where the judges have opened wide the doors when it comes to children of the system (cops – murderers, prison guards – torturers, fascists, big capitalists).
Meanwhile, in the midst of my strike, Alexandros’ killer, one of Zack’s killers who did as much jail time as I do hunger strike time, and rapist Filippidis have been released early on the improbable grounds that the potential victims are not at risk because he is now known for his actions and will avoid him. And I who completed 3/5 of my sentence 7 months ago “have not yet been corrected as not enough time has passed” according to the prosecutorial reasoning! Unrepentant murderers are enjoying what I have been fighting to earn for 50 days risking my life, what I have been entitled to for 7 months, freedom.
Seemingly unrelated, and yet relevant, is the murder of the chimpanzee that escaped from Jean-Jacques Leshwar’s wild animal prison. I wonder if Greek ‘justice’ will deal with a serial killer and torturer of wildlife? Too much money…
Anyway at this moment, my own stinger has already pierced my body and is spreading poison destroying its vital organs, probably irreversibly. However, it will inevitably pierce, even if only temporarily, the murderous order that sustains this system of generalized enslavement and exploitation of nature (human and otherwise)…
THE ONLY DEFEATED STRUGGLE IS THE ONE NEVER GIVEN
FREEDOM OR DEATH
11/7/2022,
Giannis Michailidis
—-
via: darknights
GR:
Γιάννης Μιχαηλίδης: Ένα γράμμα από το ειδικό κελί του νοσοκομείου Λαμίας
Ο σκορπιός είναι ένα έντομο πού διαφέρει ελάχιστα από τα προγονικά του είδη, τα οποία ήταν από τα πρώτα ζώα που περπάτησαν στην ξηρά πριν εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Έχει παρατηρηθεί, ότι άτομα αυτού του είδους όταν βρεθούν εγκλωβισμένα ανάμεσα στις φλόγες, χωρίς ορατή διέξοδο διαφυγής, κάνουν κάτι εντυπωσιακό: στρέφουν το κεντρί τους στον εαυτό τους και αυτοκτονούν! Μία συμπεριφορά που δεν προσφέρει κανένα εξελικτικό πλεονέκτημα, καθώς στις λιγοστές πιθανότητες που η φωτιά θα έσβηνε, τα ζώα που θα επιβίωναν θα μπορούσαν να συνεχίσουν να αναπαράγονται. Μία συμπεριφορά που έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία που θέλει τα έντομα βιολογικά ρομπότ επειδή παρουσιάζουν τυποποιημένες συμπεριφορές.
Η απλούστερη θεώρηση με την οποία μπορώ να ερμηνεύσω αυτή τη συμπεριφορά, είναι ότι η εξέλιξη της ζωής δεν κατασκευάζει ρομπότ, αντίθετα δημιουργεί νευρικά συστήματα επεξεργασίας πληροφοριών και λήψης αποφάσεων. Τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφορών, αναδύονται από τη σύνθετη λειτουργία αυτοοργανωμένων νευρικών κυκλωμάτων, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις ευνοούν όντως την μέγιστη αναπαραγωγική δυνητικότητα. Άρα λοιπόν, τα μικροσκοπικά αυτά νευρικά συστήματα με αρκετές τάξεις μεγέθους λιγότερες νευρικές συνάψεις από ότι οι δικοί μας εγκέφαλοι, παράγουν μία συμπεριφορά που προδίδει στοιχεία της εσωτερικής τους λειτουργίας:
- Τα ζώα αυτά βιώνουν πόνο, εννοώντας τον πόνο ως ένα ερέθισμα το οποίο το ζώο προσπαθεί να εξαλείψει.
- Τα ζώα αυτά βιώνουν φόβο, εννοώντας τον φόβο ως μία εσωτερική νοητική προβολή μιας μελλοντικής κατάστασης.
- Έχουν γνώση ότι διαθέτουν ένα φονικό εργαλείο με το οποίο δολοφονούν τα θηράματα τους και αμύνονται από τους θηρευτές τους: το κεντρί.
- Συσχετίζουν το αίσθημα του πόνου με το σώμα τους, καθώς στρέφουν το κεντρί στον εαυτό τους.
- Η συσχέτιση του πόνου με την αυτοαντίληψη, εφόσον ο πόνος είναι μία στοιχειώδης μορφή νοητικής κατάστασης, και η συνείδηση είναι η σκέψη πάνω στην σκέψη, συνιστά μία πρωτόλεια μορφή συνείδησης. Άρα ο πόνος είναι κατά μία έννοια συνειδητός.
Επειδή η ανθρωποκεντρική στην πλειονότητα της κοινωνία μας, αποδίδει τα παραπάνω νοητικά χαρακτηριστικά αποκλειστικά στους ανθρώπους, μάλλον θα κατηγορηθώ για ανθρωπομορφισμό (θα μου πείτε από όσα έχεις κατηγορηθεί αυτό σε πείραξε;). Ωστόσο δεν αποδίδω στους σκορπιούς χαρακτηριστικά που δεν συνάγονται από τη συμπεριφορά τους, όπως π.χ. έλλογη σκέψη. Είναι ενθαρρυντικό ότι νεότερες νευροεπιστημονικές έρευνες υπαινίσσονται πως η αρχιτεκτονική των νευρικών κυκλωμάτων που σχετίζεται με τη λειτουργία της συνείδησης στον άνθρωπο και τα υπόλοιπα θηλαστικά, ανιχνεύεται ακόμη και στους εγκεφάλους εντόμων.
Πώς συνδέονται τα παραπάνω με την τωρινή κατάσταση; Μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια αργότερα από την εμφάνιση των σκορπιών, περπάτησε στη γη ένα ον που κατασκεύασε δομές μόνιμου εγκλωβισμού για άλλα ζωντανά όντα, ανάμεσα στα οποία και τους όμοιους του: κλουβιά και φύλακες.
Πολλά ευφυή ζώα σε συνθήκες αιχμαλωσίας σταματάνε να τρώνε και οδηγούνται στο θάνατο (π.χ. από τα δελφίνια που αιχμαλωτίζονται ελάχιστα επιβιώνουν). Αμέτρητοι άνθρωποι σε συνθήκες αιχμαλωσίας, (από τόσο παλιά που έχουν σβήσει οι απαρχές) έχουν προβεί σε απεργίες πείνας μέσα στις φυλακές για να κερδίσουν την ελευθερία τους ή την αξιοπρέπειά τους. Πρόκειται για το αντίστοιχο του αυτοκεντρίσματος από όντα με αρκετή ευφυΐα ώστε να προσπαθήσουν να δώσουν διέξοδο στο αδιέξοδο. Για αυτό πλέον, η απεργία πείνας αποτελεί διεθνώς ένα ιστορικά αναγνωρισμένο ισχυρό μέσο αγώνα, κυρίως των φυλακισμένων.
Στις ελληνικές συνθήκες (όπου μέχρι και η χούντα των συνταγματαρχών έκανε πίσω σε απεργίες πεινάς) οι σύγχρονοι δικαστές και εισαγγελείς διέπονται από μία διαφορετική οπτική. Η πλειονότητα διακατέχεται από υπερσυντηρητικές απόψεις και έχοντας προκαλέσει ανείπωτο πόνο σε δεκάδες χιλιάδες κρατούμενους που τους έχουν στερήσει μακροχρόνια την ελευθερία, εργάζονται για μία βιομηχανία βασανισμού που οχυρώνεται πίσω από προφανή ψεύδη όπως ο σωφρονισμός. Σαν τους εργάτες των σφαγείων, ή σαν τους πιλότους μαχητικών αεροσκαφών που βομβαρδίζουν τις πόλεις του αντιπάλου, έχουν νεκρώσει μέσα τους κάθε ίχνος ενσυναίσθησης και μπορούν να τρώνε το μεσημεριανό τους πείθοντας τους εαυτούς τους ότι κάνουν κάτι χρήσιμο. Για αυτό και βλέπουν την απεργία πείνας ως ένα μέσο αμφισβήτησης της παντοδυναμίας τους και επιδεικνύουν μηδενική ανοχή.
Πώς αλλιώς να ερμηνευθούν, αυτά που γράφουν δικαστές και εισαγγελείς, μέχρι και την 46η μέρα απεργίας πείνας που διεξάγω, όποτε και εκδόθηκε η εισαγγελική πρόταση του εφετείου για την αποφυλάκιση μου;
Προηγήθηκαν δύο συμβούλια όπου δικάστηκα για αυτά που οι δικαστές πιστεύουν ότι θα κάνω και κρατούμαι προληπτικά ως “επικίνδυνος τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων”. Στη δεύτερη μάλιστα δική δεν μου έκαναν ούτε μία ερώτηση, ούτε καν για τους τύπους και απλά εξέδωσαν μία προειλημμένη απόφαση μετά από 40 μέρες (30 εκ των οποίων ήδη σε απεργία πείνας). Χωρίς καν σκεπτικό, τους πήρε 40 ημέρες για να γράψουν “σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, προς αποφυγήν άσκοπων επαναλήψεων”. Αντιμετωπίστηκα με προκλητική αδιαφορία.
Απέναντι σε αυτή την αθλιότητα ξεκίνησα την απεργία πείνας. Και στην ανακοίνωση έναρξης της, απαρίθμησα τόσο τις αυθαιρεσίες σε βάρος μου, όσο και πάμπολλα παραδείγματα όπου οι δικαστές έχουν ανοίξει διάπλατα τις πόρτες όταν πρόκειται για παιδιά του συστήματος (μπάτσους – δολοφόνους, δεσμοφύλακες – βασανιστές, φασίστες, μεγαλοκαπιταλιστές).
Εν τω μεταξύ, εν μέσω της απεργίας μου έχουν αποφυλακιστεί πρόωρα ο δολοφόνος του Αλέξανδρου, ένας εκ των δολοφόνων του Ζακ που έβγαλε τόσο φυλακή όσο διάστημα κάνω εγώ απεργία πείνας και ο βιαστής Φιλιππίδης με το απίθανο σκεπτικό ότι δεν κινδυνεύουν τα υποψήφια θύματα επειδή είναι πλέον γνωστός για τις πράξεις του και θα τον αποφεύγουν. Και εγώ που συμπλήρωσα τα 3/5 της ποινής μου εδώ και 7 μήνες “δεν έχω σωφρονιστεί ακόμα καθώς δεν έχει περάσει ικανό χρονικό διάστημα” κατά τα εισαγγελικά σκεπτικά! Αμετανόητοι δολοφόνοι απολαμβάνουν αυτό που παλεύω να κερδίσω εδώ και 50 ημέρες ρισκάροντας τη ζωή μου, αυτό που δικαιούμαι εδώ και 7 μήνες, την ελευθερία.
Φαινομενικά άσχετο το γεγονός της δολοφονίας του χιμπατζή που απέδρασε από τη φυλακή άγριων ζώων του Ζαν Ζακ Λεσουάρ, και όμως σχετικό. Άραγε θα ασχοληθεί η ελληνική “δικαιοσύνη” με έναν κατά συρροή δολοφόνο και βασανιστή της άγριας ζωής; Πολλά τα λεφτά…
Εν πάση περιπτώσει αυτή τη στιγμή, το δικό μου κεντρί έχει ήδη διατρήσει το σώμα μου και διαχέει δηλητήριο καταστρέφοντας τα ζωτικά του όργανα, πιθανώς μη αναστρέψιμα. Ωστόσο θα διαπεράσει αναπόφευκτα, έστω και προσωρινά, και τη δολοφονική τάξη που συντηρεί αυτό το σύστημα γενικευμένης υποδούλωσης και εκμετάλλευσης της (ανθρώπινης και μη) φύσης…
Ο ΜΟΝΟΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ
11/7/2022,
Γιάννης Μιχαηλίδης
ES:
GRECIA: UNA CARTA DESDE LA CELDA ESPECIAL DEL HOSPITAL LAMIA – POR EL COMPAÑERO GIANNIS MICHAILIDIS
El escorpión es un insecto que difiere poco de sus especies ancestrales, que fueron de los primeros animales en caminar sobre la tierra hace cientos de millones de años. Se ha observado que los individuos de esta especie, cuando quedan atrapados entre las llamas sin una vía de escape visible, hacen una cosa extraordinaria: ¡vuelven su aguijón sobre sí mismos y se suicidan! Un comportamiento que no ofrece ninguna ventaja evolutiva, ya que en la escasa posibilidad de que el fuego se apague, los animales supervivientes podrían seguir reproduciéndose. Un comportamiento que contradice la teoría de que los insectos son robots biológicos porque presentan comportamientos estandarizados.
La forma más sencilla de explicar este comportamiento es que la evolución de la vida no construye robots, sino que crea sistemas neuronales para el procesamiento de la información y la toma de decisiones. Los patrones recurrentes de comportamiento surgen del complejo funcionamiento de los circuitos neuronales autoorganizados, que en la mayoría de los casos favorecen efectivamente la máxima potencialidad reproductiva. Así pues, estos minúsculos sistemas nerviosos, con varios órdenes de magnitud menos de sinapsis neuronales que nuestro cerebro, producen un comportamiento que delata su funcionamiento interno:
1.Estos animales experimentan el dolor, es decir, el dolor como un estímulo que el animal trata de eliminar.
2.Estos animales experimentan el miedo, es decir, el miedo como una proyección mental interna de una situación futura.
3.Saben que poseen una herramienta asesina con la que matan a sus presas y se defienden de sus depredadores: el aguijón.
4.Asocian la sensación de dolor con su cuerpo mientras se apuntan con el aguijón.
5.La asociación del dolor con la autoconciencia, ya que el dolor es una forma elemental de estado mental, y la conciencia es pensamiento sobre pensamiento, constituye una forma primitiva de conciencia. Así que el dolor es, en cierto sentido, consciente.
Dado que el antropocentrismo de la mayoría de nuestra sociedad atribuye los anteriores atributos mentales exclusivamente a los humanos, probablemente me acusarán de antropomorfismo (ya me dirás de todo lo que te han acusado, ¿te ha molestado?). Sin embargo, no atribuyo a los escorpiones características que no se deducen de su comportamiento, como el pensamiento racional. Es alentador que las investigaciones neurocientíficas más recientes sugieran que la arquitectura de los circuitos neuronales asociados a la función de la conciencia en los seres humanos y otros mamíferos puede incluso rastrearse en los cerebros de los insectos.
¿Qué relación tiene esto con la situación actual? Unos cientos de millones de años después de la aparición de los escorpiones, caminaba por la tierra un ser que construía estructuras de encierro permanentes para otros seres vivos, incluidos los de su propia especie: jaulas y guardianes.
Muchos animales inteligentes en cautividad dejan de comer y se ven abocados a la muerte (por ejemplo, de los delfines capturados, pocos sobreviven). Innumerables personas en cautiverio, (desde hace tanto tiempo que se han borrado los inicios) han hecho huelgas de hambre en las cárceles para conseguir su libertad o dignidad. Esto equivale a un autocentramiento por parte de los seres con la suficiente inteligencia como para intentar dar una salida al impasse. Por eso, hoy en día, la huelga de hambre es un medio de lucha históricamente reconocido a nivel internacional, especialmente para los presos.
En las circunstancias griegas (donde incluso la junta de los coroneles dio marcha atrás en las huelgas de hambre) los jueces y fiscales modernos se rigen por una perspectiva diferente. La mayoría se mueve por opiniones ultraconservadoras y, tras haber causado un dolor indecible a decenas de miles de presos privados de su libertad a largo plazo, trabajan para una industria de la tortura que se fortalece tras mentiras evidentes como el correccionalismo. Como los trabajadores de los mataderos, o como los pilotos de combate que bombardean las ciudades del enemigo, han matado cualquier rastro de empatía en ellos mismos y pueden comerse el almuerzo convenciéndose de que están haciendo algo útil. Por eso ven la huelga de hambre como un medio para desafiar su omnipotencia y mostrar tolerancia cero.
¿Cómo interpretar, si no, lo que escriben los jueces y fiscales, hasta el día 46 de mi huelga de hambre, cuando se emitió la propuesta del fiscal del tribunal de apelación para mi liberación?
Me precedieron dos consejos en los que se me juzgó por lo que los jueces creen que haré y se me mantuvo en prisión preventiva como «riesgo de cometer nuevos delitos». En el segundo, incluso el suyo, no me hicieron ni una sola pregunta, ni siquiera sobre los tipos y se limitaron a emitir una decisión predeterminada después de 40 días (30 de ellos ya en huelga de hambre). Sin ni siquiera una justificación, tardaron 40 días en escribir «de acuerdo con la propuesta del fiscal, para evitar repeticiones innecesarias». Me trataron con una indiferencia desafiante.
Ante esta miseria, inicié una huelga de hambre. Y en el anuncio de su apertura, enumeré tanto las arbitrariedades cometidas contra mí como numerosos ejemplos en los que los jueces han abierto las puertas de par en par cuando se trata de los hijos del sistema (policías – asesinos, carceleros – torturadores, fascistas, grandes capitalistas).
Mientras tanto, en medio de mi huelga, el asesino de Alexandros, uno de los asesinos de Zack, que cumplió tanto tiempo en prisión como yo en huelga de hambre, y el violador Filippidis han sido puestos en libertad anticipada con el improbable argumento de que las posibles víctimas no corren peligro porque ahora es conocido por sus actos y lo evitarán. Y yo, que cumplí 3/5 de mi condena hace 7 meses, «aún no he sido corregido por no haber transcurrido el tiempo suficiente», ¡según el razonamiento de la fiscalía! Los asesinos impenitentes están disfrutando de lo que he estado luchando para ganar durante 50 días arriesgando mi vida, lo que me corresponde desde hace 7 meses, la libertad.
Aparentemente sin relación, y sin embargo relevante, es el asesinato del chimpancé que se escapó de la prisión de animales salvajes de Jean-Jacques Leshwar. Me pregunto si la «justicia» griega se ocupará de un asesino en serie y torturador de animales salvajes. Demasiado dinero…
De todos modos en este momento, mi propio aguijón ya ha atravesado mi cuerpo y está esparciendo veneno destruyendo sus órganos vitales, probablemente de forma irreversible. Sin embargo, inevitablemente perforará, aunque sea temporalmente, el orden asesino que sostiene este sistema de esclavización y explotación generalizada de la naturaleza (humana y de otro tipo)…
LA ÚNICA LUCHA DERROTADA ES LA QUE NO SE DIO
LIBERTAD O MUERTE
11/7/2022,
Giannis Michailidis
FUENTE: ATHENS INDYMEDIA
TRADUCCIÓN: ANARQUÍA
FR:
Une lettre de la cellule spéciale de l’hôpital de Lamia – Giannis Michailidis (Grèce)
Publié par Anarchist Bure Cross
Le texte ci-dessous, traduit de l’anglais, a été écrit par l’anarchiste grec Giannis Michailidis il y a deux jours, le 11 juillet, au 51ème jour de sa grève de la faim. On pourra lire un bref résumé de son histoire ainsi que sa déclaration initiale d’annonce de grève la faim ici en français, et des nouvelles actualisées régulièrement de sa situation ici en anglais.
Hier, la date de la prochaine séance qui doit décider de sa possible libération a été fixée au 25 juillet.
Le scorpion est un insecte qui diffère peu de ses espèces ancestrales, qui ont été parmi les premiers animaux terrestres, il y a des centaines de millions d’années. Il a été observé que les individus de cette espèce, lorsqu’ils sont piégés au milieu des flammes sans échappatoire visible, font une chose remarquable : ils retournent leur aiguillon contre eux et se suicident ! Un comportement qui n’offre aucun avantage sur le plan de l’évolution, puisque, avec l’infime chance que le feu s’éteigne, les animaux survivants pourraient continuer à se reproduire. Un comportement qui contredit la théorie selon laquelle les insectes sont des robots biologiques car ils présentent des comportements standardisés.
La façon la plus simple dont je peux expliquer ce comportement est que l’évolution de la vie ne construit pas des robots, mais crée des systèmes neuronaux pour le traitement de l’information et la prise de décision. Des modèles comportementaux récurrents émergent du fonctionnement complexe de circuits neuronaux auto-organisés, qui, dans la plupart des cas, favorisent effectivement un potentiel reproductif maximal. Ainsi donc, ces minuscules systèmes nerveux dotés de plusieurs ordres de grandeur de synapses neuronales de moins que notre cerveau produisent un comportement qui trahit les preuves de leur fonctionnement interne :
1. Ces animaux ressentent la douleur, c’est-à-dire la douleur comme un stimulus que l’animal tente d’éliminer.
2. Ces animaux ressentent la peur, c’est-à-dire la peur comme une projection mentale interne d’une situation future.
3. Ils savent qu’ils possèdent un outil meurtrier avec lequel ils tuent leurs proies et se défendent de leurs prédateurs : le dard.
4. Ils associent la sensation de douleur à leur corps lorsqu’ils pointent le dard sur eux.
5. L’association de la douleur à la conscience de soi, puisque la douleur est une forme élémentaire d’état mental, et que la conscience est pensée sur pensée, constitue une forme primitive de conscience. La douleur est donc, en un sens, consciente.
Puisque l’anthropocentrisme de la majorité de notre société attribue les attributs mentaux ci-dessus exclusivement aux humains, on m’accusera probablement d’anthropomorphisme (vous me direz, de tout ce dont on vous a accusé, est-ce que ça vous a dérangé ?). Cependant, je n’attribue pas aux scorpions des caractéristiques qui ne sont pas déduites de leur comportement, comme la pensée rationnelle. Il est encourageant de constater que des recherches neuroscientifiques plus récentes suggèrent que l’architecture des circuits neuronaux associés à la fonction de conscience chez l’humain et les autres mammifères est détectable même dans le cerveau des insectes.
Quel est le rapport avec la situation actuelle ? Quelques centaines de millions d’années après l’apparition des scorpions, un être a marché sur la terre et a construit des structures de captivité permanentes pour les autres êtres vivants, y compris pour sa propre espèce : des cages et des gardiens.
De nombreux animaux intelligents en captivité cessent de manger et sont poussés à la mort (par exemple, parmi les dauphins capturés, peu survivent). D’innombrables personnes en captivité (depuis si longtemps que les origines en ont été oubliées), ont fait des grèves de la faim dans les prisons pour gagner leur liberté ou leur dignité. C’est l’équivalent d’un auto-centrage de la part d’êtres suffisamment intelligents pour tenter de trouver une issue à l’impasse. C’est pourquoi, de nos jours, la grève de la faim est internationalement reconnue comme un moyen de lutte historiquement puissant, notamment pour les prisonnièr·e·s.
Dans les circonstances grecques (où même la junte des colonels a reculé devant les grèves de la faim), les juges et procureurs modernes sont habités par une perspective différente. La majorité d’entre eux sont animés par des vues ultra-conservatrices et, après avoir causé une douleur indicible à des dizaines de milliers de prisonnièr·e·s qui ont été privé·e·s de leur liberté à long terme, ils travaillent pour une industrie de la torture retranchée derrière des mensonges évidents tels que le correctionnalisme. Comme des ouvriers d’abattoir, ou comme des pilotes de chasse bombardant les villes ennemies, ils ont tué en eux toute trace d’empathie et peuvent prendre leur déjeuner en se convainquant qu’ils font quelque chose d’utile. C’est pourquoi ils considèrent la grève de la faim comme un moyen de contester leur omnipotence et font preuve d’une tolérance zéro.
Comment interpréter autrement ce que les juges et les procureurs écrivent, jusqu’au 46ème jour de ma grève de la faim, lorsque la proposition du procureur de la cour d’appel pour ma libération a été émise ?
J’ai auparavant subi deux séances lors desquelles j’ai été jugé pour ce que les juges pensent que je ferai et j’ai été gardé en détention parce que je « risquais de commettre d’autres infractions ». Lors de la seconde, même eux ne m’ont pas posé une seule question, pas même sur les faits et ils ont juste émis une décision prédéterminée après 40 jours (dont 30 déjà en grève de la faim). Sans même une justification, il leur a fallu 40 jours pour écrire « conformément à la proposition du procureur, pour éviter toute répétition inutile ». J’ai été traité avec une indifférence provocante.
Face à cette misère, j’ai entamé une grève de la faim. Et dans l’annonce de son commencement, j’ai énuméré à la fois les actes arbitraires à mon encontre et les nombreux exemples où les juges ont ouvert grand les portes lorsqu’il s’agissait des enfants du système (flics – assassins, gardiens de prison – tortionnaires, fascistes, grands capitalistes).
Pendant ce temps, au milieu de ma grève, le tueur d’Alexandros, l’un des tueurs de Zack qui a passé autant de jours en prison que moi de jours en grève de la faim, et le violeur Filippidis ont été libérés par anticipation au motif improbable que les victimes potentielles ne risquent rien car il est maintenant connu pour ses actes et qu’elles l’éviteront. Et moi qui ai accompli les 3/5 de ma peine il y a 7 mois, « je n’ai pas encore été réhabilité car il ne s’est pas écoulé assez de temps » selon le raisonnement du ministère public ! Des meurtriers impénitents profitent de ce pour quoi je me suis battu pendant 50 jours au péril de ma vie, de ce à quoi j’ai droit depuis 7 mois, la liberté.
Le meurtre du chimpanzé qui s’est échappé de la prison pour animaux sauvages de Jean-Jacques Leshwar n’a apparemment aucun rapport avec cette affaire, mais il est pourtant pertinent. Je me demande si la « justice » grecque s’occupera d’un tueur en série et tortionnaire d’animaux sauvages ? Trop d’argent…
Quoi qu’il en soit, en ce moment, mon propre dard a déjà percé mon corps et répand du poison détruisant ses organes vitaux, probablement de manière irréversible. Mais il percera inévitablement, ne serait-ce que temporairement, l’ordre meurtrier qui soutient ce système d’asservissement et d’exploitation généralisée de la nature (humaine et autre)…
LA SEULE LUTTE PERDUE EST CELLE QUI N’EST JAMAIS MENÉE
LA LIBERTÉ OU LA MORT
11/7/2022,
Giannis Michailidis