On 21/9, the Pakistani worker Mohamed Kamran Asik is tortured and murdered in the police station of Agios Panteleimonas by the uniformed murderers who staff one of the most notorious, sweat-soaked and blood-soaked hellhouses in Athens. Mohammed’s murder is the result of the repressive strategy of the state against the exploited and the oppressed, especially the most undervalued part of the multicultural working class. A strategy that remains regardless of the government while currently being sharpened by New Democracy party. The brutality revealed through the photos made public of Mohammed’s abused body is not a new but a systematic practice. In a political juncture when capitalism has nothing to offer or promise, when more and more people are to be devalued, marginalized and crippled, Mohammed’s abused body is a trophy in the hands of cops and fascists.

In the city center, the area of Agios Panteleimonas is perhaps the clearest illustration over time of the organic confluence of the fascist assault storm troopers, the mafia, the police and the “residents’ committees” which, as communicating vessels, attempted to tear down a multicultural neighborhood with radical roots and antifascist reference points. The multicultural proletariat is condemned to survive on starvation wages and in conditions of undeclared work, on the streets of drug addicts, in the concentration camps for immigrants and refugees, in the prisons and detention centers of the police stations, in the cardboard boxes of the homeless, in the psychiatric hospitals. It was in this system that Mohammed was murdered. In the system of capitalist inequalities, poverty, war and police violence.

The murders in police stations, the random “weapon discharges”, the violent repatriations, the pogroms and lynchings are the other side of the bombings, the anesthetic-free surgeries, the settlements, the slow death under the rubble. The military involvement of the Greek state in the extermination of the Palestinian and Arab people presupposes the forging of a “national unity” and supremacy over the Muslim proletariat whose scars on its body indelibly imprint the barbarity of wars and genocide.

At the same time state retaliation is unleashed on those who attempted to stand up to this situation by attacking the police-fascist power complex. To those who confronted the fascist monster by challenging the state monopoly on violence, defending through anti-fascist action the universal human values of internationalist and class solidarity among the oppressed. To those who continue to fight the system of social “fascistisation”, war and social inequalities by waving the black and red flags of struggle for Mohammed, Harizul, Fragoulis, Sabanis, Luqman, Zifle, Manan, Elsalam, Pavlos, Zak. For the dead of our class whose names will be the guide in the struggle for social revolution.

Struggle against the state, the capital and fascism / Solidarity with refugees and migrants

No state murder unanswered /Solidarity to the 2 antifascist comrades accused of attacks at Golden Dawn offices (trial 15/11)

Open antifascist assembly on the state murders of Mohamed Kamran Asik and Mia Harizul

Text in Farsi

تظاهرات، شنبه ۱۲ اکتبر، میدان ویکتوریا، ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر

در تاریخ ۲۱/۹، کارگر پاکستانی محمد کامران عاشق در ایستگاه پلیس آگیوس پانتلئیمون توسط قاتلان یونیفرم‌پوش که در یکی از بدنام‌ترین و مملو از عرق و خون شکنجه‌شدگان جهنم‌های آتن مشغول به کار هستند، شکنجه و به قتل می‌رسد. قتل محمد نتیجه استراتژی سرکوب‌گرانه دولت علیه استثمارشدگان و ستم‌دیدگان، به‌ویژه بخش کم‌ارزش‌تر طبقه کارگر چندملیتی است. این استراتژی، صرف‌نظر از دولت‌ها ثابت می‌ماند و در دوره کنونی با سیاست‌های نیودموکراسی تشدید می‌شود. خشونتی که از طریق عکس‌های منتشرشده از بدن ضرب‌دیده محمد آشکار شد، خبری جدید نیست بلکه یک وضعیت رایج است. این به این دلیل است که در شرایط سیاسی که سرمایه‌داری چیزی برای ارائه و وعده ندارد و هر روز افراد بیشتری بی‌ارزش، به حاشیه رانده‌شده و نابود می‌شوند، بدن شکنجه‌شده محمد به‌عنوان یک غنیمت در دستان پلیس‌ها و فاشیست‌ها دیده می‌شود.

در مرکز شهر، منطقه آگیوس پانتلئیمون شاید بازتاب واضح‌تری از هم‌گرایی ارگانیک بین گروه‌های حمله فاشیستی، مافیا، پلیس و “کمیته‌های ساکنان” باشد که به‌عنوان ظرف‌های ارتباطی سعی در مسطح کردن یک محله چندفرهنگی با ریشه‌های رقابتی و ارجاعات ضد فاشیستی داشتند. پرولتاریای چندملیتی محکوم به زنده‌ماندن با دستمزدهای ناچیز و در شرایط کار غیرقانونی است، در میادین معتادان، در اردوگاه‌های متمرکز برای مهاجران و پناهندگان، در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های ایستگاه‌های پلیس، در جعبه‌های مقوایی بی‌خانمان‌ها و در بیمارستان‌های روانی. محمد در این نظام به قتل رسید. در نظام نابرابری‌های سرمایه‌داری، فقر، جنگ و خشونت پلیس.

قتل‌ها در ایستگاه‌های پلیس، “درگیری‌های ناگهانی” تصادفی، عقب‌راندن‌های خشونت‌آمیز، پوگروم‌ها و لینچ‌ها وجه دیگر بمباران‌ها، عمل‌های جراحی بدون بی‌هوشی، تصفیه‌حساب‌ها، مرگ تدریجی زیر آوارها هستند. دخالت نظامی دولت یونان در کشتار مردم فلسطین و عرب مستلزم ایجاد “وحدت ملی” و تسلط بر پرولتاریای مسلمان است که آثار بدنشان به‌طور نامحسوس، خشونت جنگ‌ها و نسل‌کشی‌ها را نشان می‌دهد.

در همان زمان، سرکوب‌های دولتی علیه کسانی که سعی کردند با این پیمان مقابله کنند، آغاز می‌شود. علیه کسانی که با هیولای فاشیسم درگیر شدند و حق انحصاری دولت بر خشونت را به چالش کشیدند، با دفاع از ارزش‌های جهانی همبستگی بین‌المللی و طبقاتی در میان ستمدیدگان از طریق کنش‌های ضد فاشیستی. علیه کسانی که همچنان به مبارزه با نظام افراط اجتماعی، جنگ و نابرابری‌های اجتماعی ادامه می‌دهند و پرچم‌های سیاه و قرمز مبارزه را برای محمد، هاریزول، فرانگولیس، شعبانی، لقمان، زیفل، مانان، السلام، پل، زک به اهتزاز درمی‌آورند. برای کشته‌شدگان طبقه ما که نام‌هایشان راهنمایی برای مبارزه در راه انقلاب اجتماعی خواهند بود.

مبارزه علیه دولت، سرمایه و فاشیسم / همبستگی با پناهندگان و زنان مهاجرهیچ قتلی توسط دولت بی‌پاسخ نمی‌ماند / همبستگی با دو رفیق ضد فاشیست که به اتهام حمله به دفاتر A.A. متهم شده‌اند. (دادگاه ۱۵/۱۱)مجمع باز ضد فاشیستی درباره قتل‌های دولتی محمد کامران عاشق و میا هاریزول